Rytm, ofiara z krwi czy edukacja obywatelska? O wielorakich punktach widzenia na życie społeczno-duchowe w postkolonii.

Vimbuza jest złożoną praktyką kulturową, która umiejscowiona w postkolonialnym społeczeństwie, angażuje na wielorakie sposoby jej adeptów, a także antagonistów. Uznaje się ją za praktykę medyczną, za działanie muzyczne podtrzymujące tradycję północnego Malawi, za krwawy rytuał, kult demoniczny, upolityczniony gest szacunku, element niematerialnego dziedzictwa kulturowego. W nadawaniu tych społecznych znaczeń biorą udział również aktorzy, tacy jak badacze społeczni i duchy przodków. Wykład, oprócz zestawienia tych wielorakich punktów widzenia i splecionych linii działania, postawi pytanie na temat tego, jakie są metodologiczne konsekwencje udziału w procesie tworzenia znaczeń przez antropologa.

Dr Piotr Cichocki – antropolog, producent muzyczny, wydawca. Wśród obszarów jego zainteresowań znajdują się wschodnioafrykańskie praktyki dźwięku w kontekście teorii postkolonialnej. Pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 2022 roku współinicjował Interdyscyplinarny Zespół Badań Postkolonialnych. W ramach wydawnictwa 1000HZ realizuje i wydaje nagrania artystów z Malawi i Tanzanii. Wśród redagowanych i napisanych przez niego tekstów znajdują się m.in. numer tematyczny czasopisma Ethnologia Polona poświęcony “etnograficznemu uchu”, numer magazynu Glissando o muzyce z trójkąta Kinszasa-Nairobi-Maputo, artykuły metodologiczne i etnograficzne dotyczące metod badań dźwięku oraz religijności w Afryce.